Bardzo Cię kochamy i za tobą tęsknimy... Nikt nie może się pogodzić z Twoją stratą po 11 latach. Płaczemy po dzień dzisiejszy, chociaż czas nieubłaganie mija. Roxinko, tak dzielnie walczyłaś z rakiem trzustki żyjąc jeszcze rok po operacji i ciesząc się każdym dniem życia. Bardzo nam Ciebie brakuje.

Jeśli mi odejść będzie trzeba,
Bo odejść kiedyś musi każdy,
To niedaleko, nie do nieba,
A tylko do najbliższej gwiazdy;
Aby jej blaskiem, jej promieniem,
Choć jeszcze nie wiem jak to zrobię,
Słać ci najczulsze zapewnienie,
że moje serce jest przy tobie.
I choć nas dzielić będą lata,
Bo wiesz jak krótko żyją koty,
Postaram się do końca świata
Zabliźniać rany twej tęsknoty.

F. J. Klimek