Amisia przyszla do naszego domu, kiedy jeszcze nogi rozjezdzaly mi sie przy kazdym kroku. Jej lapki tez slizgaly sie po podlodze. Razem uczylysmy sie zycia, razem dorastalysmy, przezywalysmy swoje smutki i radosci. Nie wyobrazalam sobie zycia bez Niej - niestety musialam sie tego nauczyc. Bardzo nam Jej brakuje; pozostala w naszej pamieci niezmieniona - jako piekna, wierna przyjaciolka zawsze skora do zabawy.