Bureczko, zgasłaś nam w ostatni pogodny dzień jesieni. Odeszłaś cichutko, bez jednego pisku skargi, bólu, sprzeciwu. Zostawiasz po sobie ogromną pustkę a naszych serduchach. Tak pusto i cicho się zrobiło bez Twoich psot, popiskiwań, zabaw... Biegaj po wiecznie zielonych łąkach z Łobuzem, Pysiem i Twoją Nusią, która pewnie czekała na Ciebie za Tęczowym Mostem. I czekaj tam na nas. Kiedyś znów będziemy wszyscy razem. Do zobaczenia Bureczko-Kocureczko...