"Śmierć nie jest końcem wszystkiego.
Przeszedłem tylko do sąsiedniego pokoju... Nadal jestem sobą...
I dla siebie jesteśmy tym samym, czym byliśmy przedtem.
Zatem nazywaj mnie wciąż moim imieniem, mów do mnie, jak zawsze...
Nie zmieniaj tonu głosu, nie rób poważnej i smutnej miny.
Śmiej się, tak jak dawniej robiliśmy to razem...
Uśmiechaj się, myśl o mnie, módl się za mnie...

Niech moje imię będzie wciąż wymawiane, ale tak, jak było zawsze - zwyczajnie i
bez oznak zmieszania.
Życie przecież oznacza to samo, co przedtem, jest tym samym, czym zawsze było...
Żadna nić nie została przerwana...
Dlaczego więc miałbym być nieobecny w twoich myślach tylko dlatego, że nie
możesz mnie zobaczyć?
Czekam na ciebie bardzo blisko... Tuż-tuż...
Po drugiej stronie drogi.
..." <3 (*)...
Bubulo kochana, bardzo nam Ciebie brakuje.. Nad Toba taki piekny ksiezyc zaswiecił..tylko ta mroźna noc mnie tak bardzo smutkiem wypełnia..Tyle lat marzłeś i teraz znów Cie to zimno dopadło..Nigdy nie zapomnę Twoich oczu kiedy po raz ostatni na mnie spojrzałeś..Tyle smutku i ufności w tych mądrych ślepkach... Wiedziałeś że odchodzisz że ostatni raz tulę Cie do siebie...Ktoś gdzieś kiedyś napisał że trzeba być do końca ze swoim zwierzakiem,,Teraz wiem jak ogromnie jest to bolesne, ale mam nadzieję że podołałąm..że sie nie bałeś i wiedziałeś że jestem z Tobą do ostatniego tchu...Jest mi ogromnie wstyd za to jaki człowiek zgotował Ci los. Te kilka miesiecy które spędziłeś z nami nawet w odrobinie nie były w stanie zrekompensować Ci pasma udręk, bólu zimna i cierpienia jakie zgotował Ci nie los a właśnie człowiek kiedyś gdzieś zostawiając Cie na pastwę ...dumny i zarozumiały. bezwstydny , perfidny wyzuty ze wszystkich uczuć.... homo...ale napewno nie sapiens ale homo monstrum