Moja Bazyleczko, bardzo za Tobą tęsknie i nie potrafię się pogodzić z twoim odejściem. Byłaś ze mną od dnia Świętego Walentego, kiedy sam sobie zrobiłem prezent. Najpiękniejszy na świecie... Wiem, że walczyliśmy do końca i zawsze będę z Ciebie dumny. Przepraszam, że nie potrafiłem już nic więcej zrobić. Mam nadzieję, że gdzieś tam masz swój kawałek nieba, że jest piękniej niż tutaj i że nie jesteś sama. Jeśli to wszystko co mówią o tęczowym moście jest prawdą to wierzę, że poczekasz tam na mnie i pójdziemy na spacer, który nie będzie miał końca.

P.s. nigdy się nie złościłem jak rozpychałaś się w łóżku, zawsze byłaś w nim przede mną, kradłaś mi śniadanie, grzebałaś w torbie, zabierałaś buty i jednym kęsem zjadłaś Agnieszce 0,5 kilograma szynki... to było najpiękniejsze :) Dziękuję za to, że byłaś, że jesteś... bo nie potrafię o Tobie myśleć w czasie przeszłym.